دروغ های آماری و آمار های دروغی

minilogo: درپی انتشار مطلب «پرفروشترین فیلمهای سینمای ایران در ۲۵ سال گذشته» در این وبسایت ، نوشته زیر که بانگاهی انتقادی به آمارهای ارائه شده در نوشته مذکور می نگرد نیز برایمان ارسال شده است که بازتاب نگاه متفاوتی است که نویسنده محترم آن را مورد اشاره قرارداده است.

 

کلا تکلیف آمارهای دروغی که مشخص است.یک دروغ مثل هر نوع دروغ دیگر،فقط با موضوعاتی متفاوت.اما،امان از آمار های دروغ…با عدد و رقم و چارت و نمودار می آیند و البته ظاهری حق بجانب (حتما یادتان هست).می شود بابت هرکدوم از اون آمار ها قسم خورد. ولی..
یک ولی مهم وجود دارد.اساس تنظیم آن آمار بر پایه فریب مخاطب تنظیم شده و به شکلی هدفمند بخش کوچکی از حقیقت نا دیده گرفته می شود.کاش مثال هایم کسی را نرنجاند.حتما در ذهن تک تک شما انبوهی از این مثال ها شکل می گیرد.فقط به نمونه ای از وادی هنر، آن هم در بخش سینما اشاره می کنم که زیادی برخورنده نباشد.
می گو یند فیلم “محمد رسول الله ص” رکورد دار فروش تاریخ سینمای ایران است.ولی هرگز نمی گویند که این فیلم گرانترین بلیط تاریخ سینمای ایران را داشته است ونمی گویند که بیش از سه ماه اکران داشته و در این مدت در بسیاری از شهرستان ها تا چندین ماه مردم حق انتخاب دیگری نداشتند.به عبارت دیگر درتجزیه وتحلیل آمار باید فاکتورهای تأثیر گذار نیز مدنظرقرارگیرد.

اما یکی از شاخص ترین مانور های رسانه ای در آمار سینمایی مربوط به فرآورده های سینمایی “مسعود ده نمکی بوده”.
سه گانه اخراجی ها و بخصوص اخراجی های ۳ که زیر چتر حمایتی قرار داشت، مکرر در مکرر به عنوان موفق ترین، پر فروش ترین، خوش استقبال ترین و کلی ،«ترین ها»ی دیگر در تاریخ سینمای ایران معرفی شد.ما هم که لابد ملزم به پذیرش این دروغ های آماری هستیم.
سوای تبلیغات رایگان رسانه ای،سوای نوبت های اکران و گروه های نمایشی آنچنانی، یک بی اخلاقی عظیم در این آمار سازی ها دخیل بوده.
سوای حمایت همه جانبه نهادهای فرهنگی ، در زمان اکران آن ساخته ها، دولت وقت که از قضا بطور شانسی موجه شده موضوع آن فیلم (اخراجی های ۳ )بود ، نقش عمده ای در بالا برن آمار فروش فیلم داشت.
سازمان ها و نهاد ها و ادارات و وزارت خانه ها ملزم بودند از سهمیه بودجه فرهنگی خود بلیط تهیه کنند و از کانال کارمندان خود آن ها را با تخفیف و یا حتی رایگان در سطح جامعه توزیع و تزریق کنند.
آموزش و پرورش در این میان با برپایی اردوهای سینمایی پرچمدار بود.دانش آموز هم که جان میدهد تا سر کلاس نرود، پول هم که سهل است.
بخش نامه هایی در آن ایام دست بدست می گشت که نیروهای تحت امر خود را مکلف به حضوری سازمان یافته و اجباری در تماشای آن فیلم ها میکردند. (قید حضور و غیاب در قبل و بعد از اکران، الزام به داشتن لباس شخصی، حضور در ساعات مختلف، دور نگه داشتن اتوبوس های ایاب و ذهاب نیروهای تحت امر از سالن های نمایش و… از جمله مواردِ موکد در آن بخشنامه ها بود.)
در واحد رفاهی سازمان صدا و سیما نیز ابتدا با ایجاد جو تبلیغاتی اعلام کردند:
تعداد محدودی بلیط با تخفیف…
در نامه های بعدی قید تعداد محدود برداشته شد…
کم کم تخفیف را برداشتند و شد رایگان…
و برای کم کردن زحمت کارمند بلیط ها بجای امور رفاهی در واحد های خدمتی توزیع شد…

مخاطبین حرفه ای و منتقدین پیگیر سینما به یاد دارند که طبق آمار و با توجه به رقم پایین بلیط در آن سال ها، “سطان قلب ها” پرچم دار جذب مخاطب به سالن های سینما بود.و البته با توجه به درصد تعداد فروش بلیط به کل تعداد جمعیت کشور، “سلطان قلب ها” همچنان صدر نشین پرفروش ترین فیلم سینمای ایران است.

ارائه آمار ، شقوق و جنبه های متعددی دارد که باید به همه جنبه های آن بشکل علمی و بی طرفانه نگاه کرد که اگر جز این باشد به مصداق داستان “فیل در تاریکی” هر کس با اشاره گزینشی به گوشه ای از آن با ژستی حق بجانب، راضی از قاضی باز میگردد.

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

62 + = 70