نقد فیلم ایتالیا ایتالیا – اختصاصی هنرلند از سی وپنجمین جشنواره فیلم فجر

خلاصه داستان:

یک جوان عشق ایتالیا به طور اتفاقی برای بازی در فیلمی انتخاب می شود  و آشنایی او با دستیار کارگردان و ازدواجشان اتفاقات مابعد فیلم را رقم می زند.

شناسنامه فیلم:

کارگردان: کاوه صباغ زاده، تهیه کننده: مهدی صباغ زاده، نویسنده: کاوه صباغ زاده (اقتباسی از داستانی به قلم جومپا لاهیری)،بازیگران : حامد کمیلی ، سارابهرامی، فرید سجادحسینی و…مدیر فیلمبرداری: معین رضا مطلبی، صدابردار: جهانگیر میرشکاری، صداگذاری: علی علویان، طراح گریم: علی بهرامی فر، تدوین: میثم میرزایی، مدیر تولید: ناصر مقدس، مجری طرح: مهدی معزی، طراح صحنه و لباس: زیبا موسوی، مشاور کارگردان: مهدی صباغ زاده، برنامه ریز و دستیار اول کارگردان: رضا سخایی، دستیار دوم کارگردان: مهدی فهیمی، منشی صحنه: مژگان تمجیدی، انتخاب موسیقی: کاوه صباغ زاده، دستیار اول فیلمبردار: احمد کاووسی، نورپرداز: سعید کشی پور، گروه فیلمبرداری: احسان باقری، محمد بختیاری، علیرضا کاووسی، مشاور رسانه ای و تبلیغات: آیدا اورنگ، محصول موسسه سینمایی نیمروز فیلم

نقد فیلم:

“ایتالیا ایتالیا” فیلم اول کاوه صباغ زاده فرزند مهدی صباغ زاده فیلمساز قدیمی سینمای ایران می باشد. فارغ از اینکه او چه کسی است و چگونه موفق به ساخت فیلم اولش شده است به اثر هنری که تولید کرده است باید نگریست . اگر فرض بگیریم هیچ شناختی از شناسنامه کارگردان نداریم ، به خوبی مشخص است که مصائب فیلمسازی خودش را به تصویر کشیده است اما در این جا در جلد دستیار کارگردان زنی که می خواهد فیلم اول خودش را بسازد مشاهده اش می کنیم .

فیلم سرشار از ایده است. ایده هایی فکر شده که برای خلقشان عشق سینما دخالت داشته است. فیلم پر از ایفای نقش دستیاران کارگردان سینماست. صنف سابق کارگردان که گویا در جشن فیلمساز شدن هم طیفشان مشارکت دارند و آنها هم در نقش های خودشان به خوبی ایفای نقش کرده اند.

فیلم بخشی از مشکلات پشت پرده سینما را هم نمایان می سازد و البته چند کنایه هم به فیلم های مورد نقد فیلمساز از جمله پرویز در گروه هنر و تجربه می زند و از کنارش به تندی می گذرد و فیلمساز هنرمندانه نشان می دهد که علقه هایش چه نوع سینمایی است.
در کنار همه اینها یک رابطه عاشقانه زن و شوهری عشق و علاقه و اختلاف و نفرت و … هم شاهدیم که فیلم را یک سینما در سینمای رومنس کرده است . با بازی خوب حامد کمیلی و سارا بهرامی که به اصطلاح شیمی شان به هم می خورد و طریق اشنایی و عشق و ازدواجشان و اختلافشان کاملا قابل باور و غیر لوس و درست به نمایش در آمده و برای بیننده جذاب و دلنشین هم هست
سکانس – پلان های متعدد و ریتم تند و دیالوگ های پینگ پونگی و بازی خوب بازیگران نقش اول فیلم که به خوبی تحولات در روابطشان را ایفای نقش کرده اند از محسنات فیلم محسوب می شود
فیلم هم کمدی است هم فانتزی هم تلخ هم جدی همراه با سبکی بدیع و خلاقانه منویات شخصی فیلمساز را به خوبی به تصویر کشیده ولی در حد این نیست که مورد ستایش قرار بگیرد و همچون شاهکار با ان برخورد شود
یک تلاش موفق فیلمساز اولی برای خودنمایی و بروز همه نکات و فنون و تکنیک هایی که در طول دوران هنرجویی و دستیاری اش فرا گرفته . در کنار تدوین خوش ریتم و بدون پرش های آزار دهنده داستانک لاغر خود را پر ملات بیان کرده و چند بدعت هم دارد که جهان داستانی اثرش را تشکیل داده . ترجیح بندهایی جلوی آینه در حال مسواک زدن و اعتراف در تاریکی و رفتن برق و … که با وجود مکرر بودن اشباع کننده نبوده و بیننده را متقاعد می کند که وجود دارد.

اما نکته مهم درباره اسم فیلم است. همانطور که پیش بینی می شد اسم فیلم – ایتالیا ایتالیا – که یادآور سریال مشهور تلویزیونی – ایتالیا ایتالیا – قبل از انقلاب اسلامی است به صورت گل درشت به چشم می آید اگرچه محتوای فیلم کاملا با آن سریال متفاوت است اما به نظر می رسد صباغ زاده می توانست نام بهتری را برای فیلم اولش انتخاب کند اگرچه مصاحبه های قبلی او درباره فیلم نشان می دهد او از این اسم تقلیدی نه تنها ناراحت نیست بلکه ان را  بخشی از نوستالژی مخاطبان سن و سال دار می پندارد.

درمجموع  فیلم ایتالیا ایتالیا به عنوان فیلم اول فیلم خوبی است و کاوه صباغ زاده آینده خوبی برای ادامه فیلمسازی خود دارد حداقل اینکه از پدر کارگردانش حرفه ای تر فیلم ساخته است