تأتر سرزمین من در یک سال(فراز و نشیب ها)

تأتر سرزمین من در یک سال(فراز و نشیب ها)

در روزهایی از بهمن ماه که برجسته ترین رخداد هنری در کشورمان در حال برگزاری است، به نظر می رسد بازبینی تعاریف عناوینی  که بر حسب تکرار از درجه مفهوم  واقعی فاصله گرفته اند، بهانه ی مناسبی برای پرداخت عمیق تر باشد. جشنوارفجر لغت به مفهوم روز یا دوره ای از جشن ها یا آیین هاست،در حقیقت یک سری از رویدادهای فرهنگی که در یک مکان خاص و توسط گروهی برگزار کننده با هدف معرفی، تجلیل و تمجید و در راستای تشویق و معرفی شایستگان دریافت جایزه انجام می گیرد، است.

از نمونه های معروف و شناخته شده در سطح بین المللی می توان به جشنواره ی لوکارنو سوییس، برلین آلمان، تور در فرانسه و برگامو در ایتالیا اشاره کرد. اما موضوع مورد تامل حرکت جشنواره فجر در مسیر واقعی تعریف جشنواره است.جشنواره ایی که با در نظر گرفتن قوانین و ضوابط و اساسنامه های جهانی بیشتر در مسیر ” کج راه” در جریان است تا مسیر واقعی، عدم انطباق با مفهوم اصلی مراسم اینچنینی در دنیا ، نشانگر درگیری مسئولان در مرحله ی آزمون و خطا، نبودن عوامل متخصص مدیریتی و اجرایی و دستورالعمل های ویژه در بازنگری آثار است. به طور کلی آثاری که در جشنواره ها مورد رقابت و داوری قرار می گیرند محصولات هنریی هستند که در یک سال یا دوره ی مشخص هنری، به بازار فرهنگی ورود پیدا کرده اند و با معیارهایی نظیر اقبال مخاطبان و نقدهای انجام گرفته بر آنها، میزان موفقیت در اجرا یا نمایش و داوری دقیق تر سنجیده می شوند.

از نقاط ضعف جشنواره تاتر که در نوشتار مورد نظر است، همین اجرای اولی در جشنواره است.اجرای اول می تواند خام، محتاط و عجولانه باشد به همین سبب اغلب آثار شرکت کننده در جشنواره در زمان اجرای عمومی تعییرات قابل توجهی در حوزه ی کارگردانی، دکور و صحنه و حتی بازیگران دارند. مواردی از آثار هستند که یک ساعت قبل از اجرای اصلی بازنگری می شوند و به طور قطع اینگونه موارد موجب کاهش کیفیت و انرژی می شود. یکی از قسمتهایی که در جشنواره فجر امسال برجسته تر از گذشته به چشم می خورد بخش” مسابقه مرور” است.

البته در سالهای گذشته نیز مواردی شبیه به ابن بخش وجود داشته است ولی جشنواره امسال به طور رسمی این قسمت را در  کنار مسابقه بین الملل، جوانان ( آثار کارگردانان پایین ۳۰ سال) و نمایش خیابانی یا محیطی قرار داده است. این قسمت در واقع شامل آثاری است که در طول سال گذشته به روی صحنه رفته است. نکته جالب توجه این که برخی از آثار شانس رقابت را ندارند و صرفا در غالب مهمان اجرا می شوند. به هر ترتیب عوامل بسیاری در چگونگی برگزاری جشنواره تاتر فجر و چند و چون نحوه انتخاب آثار دخیل هستند ولی شایان ذکر است که تمامی این تمهیدات و تغییر سیاست ها و برنامه ها نتوانسته اند کمکی به ارتقاء سطح خود این رویداد به عنوان یک اتفاق بین المللی و همچنین ایجاد انگیزه در بازیگران صحنه هنری و نمایشی کشور نمایند.

چه بسا کارگردانانی که به هیچ وجه اشتیاقی برای شرکت آثارشان در جشنواره ندارند. با تکیه بر همین فضا می توان نتیجه گرفت که نه تنها جشنواره تاتر فجر کمکی به پیشرفت و گسترش هنر نمایش نکرده است بلکه هر چه کمرنگ شدن شعار معروف “تاتر برای همه” را منجر شده است. در واقع باید به جشنواره تاتر فجر به چشم یک اجرای بزرگ نمایشی با عنوان ” تاتر سرزمین من در یک سال ” نگاه کرد و شایسته است داورانی را برای قضاوت این نمایش کلان پر حاشیه از میان اساتید این حوزه، منتقدان و مخاطبان حرفه ایی برگزید تا شاید راه گریزی برای خروج از سراشیبی بیابند.

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

51 + = 58