مجله بخارا یکی از مهمترین نشریه های فرهنگی کشوراست که در جریان نقد فرهنگی درایران سابقه روشنی دارد. دویست و پنجاه و یکمین برنامه معرفی شخصیتهای مجله بخارا، به یادمان جمشید ارجمند اختصاص داشت.آنچه می خوانید گزارش خبرنگار هنرلند از این نشست است.
این مراسم عصر سی ام تیرماه در کانون زبان فارسی برگزار شد.در این برنامه که با حضور شخصیتها و هنرمندان عرصه فرهنگ و هنر بود،چندتن از فرهیختگان و دوستان وی در حوزه مطبوعات درباره شخصیت جمشید ارجمند سخنرانی کردند.درابتدای مراسم علی دهباشی(سردبیر مجله بخارا) شعری از ملک الشعرای بهار خوانده و سپس متنی را که داریوش شایگان در اختیار ایشان گذاشت،قرائت کردند.در این متن داریوش شایگان(نویسنده و فیلسوف) از نحوه شروع آشنایی با ارجمند و چگونگی همکاری با ایشان نقل و خاطرنشان کردند:
«ابعاد و زوایای متنوع شخصیت ارجمند که از وسعت ذوق هنری و ادبی او حکایت دارد به‌راستی حیرت‌انگیز است. چطور می‌توان در عین حال هم ویراستار بود و هم منتقد، هم مترجم بود و هم برنامه‌ریز، هم کارشناس جهانگردی بود و هم کارشناس کشاورزی، هم جویندۀ علوم عقلی بود و هم طلبه سیروسلوک عرفانی.البته همانطور که پیش‌تر اشاره کردم، این سبک و سیاق چندوجهی به جمشید ارجمند منحصر نمی‌شود و صفت غالب بیشتر روشنفکرانی است که در سال‌های سی و چهل پا به عرصۀ فرهنگ و هنر ایران گذاشتند.
اما علت این پراکندگی چیست؟ پاسخ شاید این باشد که روشنفکر ایرانی، در معنای اخص این اصطلاح هنوز از نظام معرفتی خاص مجهز به دید انتقادی بی‌بهره است و طبیعتا به‌همین دلیل نمی‌تواند خود را در تنگنای یک رشته بخصوص محدود کند و چون کمبود آن نظام معرفتی را احساس می‌کند نتیجتا راه‌های گوناگونی را می‌پوید تا بلکه به نگاه خود جامعیتی هر چند ناقص ببخشد و از این طریق خود را از حصار تنگش برهاند. برای روشنفکری که خواهان دیدی فراگیر و طالب جایگاهی استوار باشد و ضمناً در جامعه‌ای زندگی کند که در آن نقش روشنفکر هنوز چندان روشن نیست، شاید نزدیکترین و کوتاهترین راه، همین شیوۀ موزاییکی باشد که شناخت‌های پراکنده‌ای را میسر می‌سازد که به نوعی در عرصۀ پهناور علوم انسانی معلق و شناورند. از این لحاظ، جمشید ارجمند با دیگر شخصیتهای برجستۀ نسل خود تفاوتی ندارد، ولی صفتی که او را از سایرین متمایز می‌سازد، به‌نظر بنده سجایای اخلاقی اوست. او از خشم و کینه‌ورزی مبراست، و با تورم نفس و خودنمایی هیچ خویشی و نسبتی ندارد. تواضع، شفافیت درون و صفای دل، خصال ممیزه‌ای است که باعث می‌شود انسان خواه‌ناخواه خود را در معیت جمشید ارجمند انسان بهتری بیابد.»
دیگر سخنران این مراسم مسعود کیمیایی(نویسنده و کارگردان) بود که با ناراحتی و تاثر گفت:
«من هیچی ندارم بگم درباره جمشید ارجمند.اصلا سخته.ساعت به ساعت ، روز به روز،هفته به هفته زنده باشی و بیای واسه دوستات حرف بزنی که رفتند.کار مشکلیه،روزگار سختیه.اون چیزی که یادمه،جمشید پاک ترین دوستی بود که من داشته ام ، واقعاً پاک ترین بود.»
هرمز همایون پور(نویسنده و مترجم) دیگر سخنران یادمان با ذکر خاطرات،وجه دیگری ازشخصیت طنزپرداز و ذوق او در زمینه سرودن ترانه را به مدعوین نشان داد:
« جمشید ارجمند به واقع به چندین هنر آراسته بود و در همه کم و بیش به حد کمال بود. نقد فیلم،ترجمه،ویرایش،نوشتن مقاله،سردبیری نشریات،مدیریت مجلات تخصصی.و مهمترین خصوصیتی که من در این شصت سال دوستی دیدم،ایران دوستی اش بود وعلاقه دیوانه واری که به درست نوشتن فارسی و زبان فارسی داشت . قائد او همیشه دکتر مصدق بود که عاشقانه بهش عشق می ورزید و احترام می گذاشت.اما من دو مورد که شاید کمتر بدانید.یکی سرودن شعر و ترانه بود،که دیدم در این چند روز کمتر منعکس شد و تحت تاثیر هنرهای دیگرش قرار گرفته و دیگری هم نوشتن طنز بود.
آن زمان که در دانشکده حقوق باهم بودیم.جمشید با روح شوریده و عاشق پیشه ی که داشت عاشق کسی شده بود که نمی دانم روشنک خانم (همسر)بود یا کس دیگری.یک ترانه بعنوان چشم سیاه ساخته بود.که بانو الهه اینو خواند و خیلی سوکسه(محبوبیت)پیدا کرد و بعدها هم چندین ترانه سرود،که خانم الهه خواند.
و بعد هم واقعا چیزی که منم ازش انتظار نداشتم،قدرت طنزش بود.به خصوص در مجله تماشا،صفحاتی بعنوان میان پرده می نوشتند که این علاقه شان را به دنیای سینما نشان می داد.در آن طنزنویسی ها بدون اینکه صراحتی بکار ببرد،درست به هدف میزد و واقعا باعث سرور و لذت خواننده می شد.طنز علاوه بر ذهن روشن و آگاهی،سرعت انتقال هم می خواهد که جمشید داشت.»
از دیگر سخنرانان این مراسم علی عباسی(تهیه کننده مشهور و قدیمی سینما)،احمد طالبی نژاد(نویسنده و منقد سینما)،هارون یشایایی(تهیه کننده سینما)،شاهرخ دولکو(نویسنده سینمایی و داماد جمشید ارجمند)و لیلا ارجمند(دختر جمشید ارجمند)به ذکر خاطراتی از ایشان پرداخته و یاد ایشان را گرامی داشتند.
بسیاری از شخصیتهای هنری(سینمایی) و فرهنگی در این مراسم مانند:جعفر پناهی،عزیز ساعتی،حسین رسول اف،سیروس پرهام،نصرالله پور جوادی،محمد رضا اصلانی،گلی امامی،نظام الدین کیایی حضور داشتند.
در بین سخنرانان مراسم،عکسهایی از کودکی تا روز خاکسپاری جمشید ارجمند نمایش داده شد.
