ماه شعبان به پایان رسید و در آستانه ماه رمضان قرار گرفته ایم. ماهی که در آن فرصت تفکرگ و تأمل در اعمال و رفتار و تدبر در آیات الهی فراهم می شود. هنرمندان و ادیبان ایرانی بسیار از این ماه گفته و نوشته اند و ادبیات رمضان یکی از غنی ترین منابع ادب فارسی به شمار می رود . در این میان حافظ الفت خاصی با رمضان داشته و گاه به نام رمضان و گاه ماه صیام از آن نام برده است. غزلی که خواهید خواند ویژگی دیگری دارد و آن اشاره به دو ماه شعبان و رمضان در یک غزل بهاری است. اکنون که ماه مبارک رمضان با فصل بهار هم زمان شده است این غزل مشهور و زیبای خواجه اهل راز را تقدیم به همه علاقمندان به شعر و ادب می کنیم و برای همگی ماهی پر خیر وبرکت همراه با دعاهای مستجاب از درگاه خداوند ذوالجلال آرزو مندیم:
نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد عالم پیر دگرباره جوان خواهدشد
ارغوان جام عقیقی به سمن خواهدداد چشم نرگس به شقایق نگران خواهدشد
این تطاول که کشید از غم هجران بلبل تاسراپرده گل نعره زنان خواهدشد
گر ز مسجد به خرابات شدم خرده مگیر مجلس وعظ دراز است و رمان خواهدشد
ای دل ار عشرت امروز به فردا فکنی مایه نقد بقا را که ضمان خواهدشد
ماه شعبان منه از دست قدح کاین خورشید از نظر تا شب عید رمضان خواهدشد
گل عزیز است غنیمت شمریدش صحبت که به باغ آمد از این راه و از آن خواهدشد
مطربا مجلس انس است و غرل خوان و سرود چندگوئی که چنین رفت و چنان خواهدشد
حافظ از بهر تو آمد سوی اقلیم وجود قدمی نه به وداعش که روان خواهد شد