مریم جلالی: نمایشگاه هنر و ایدز یک اتفاق عینی در پیوند هنرمند با جامعه
مراسم افتتاحیه ی اولین نمایشگاه آثار هنرهای تجسمی به نفع کودکان مبتلا به «ایدز» با نمایش آثار زنده یاد « عباس کیارستمی» و با دبیری «کتایون مقدم» و جمعی از بزرگان هنرهای تجسمی عصر روز جمعه ۳۰ / مهر /۱۳۹۵ در گالری «پردیس ملت» برگزار شد.
این مراسم نخستین نمایشگاه بعد از برگزاری اولین همایش«کودکان،هنر،اچ آی وی» در سال ۱۳۹۴ در«خانه ی سینما» و آغازی برای حمایت از کودکان و زنان (H.I.V) است. به مناسبت برگزاری این نمایشگاه، «هنرلند» مصاحبه ای را با «مریم جلالی» (مدیر پردیس ملت، دکترای مدیریت فرهنگی ، سردبیر برنامه چهار راه جوانی، سردبیر مجله ی دختران، و…) انجام داده است:
توجه هنرمندان، را به این مسئولیت اجتماعی چه طور می بینید؟
من به عنوان یک مدیر هنری نه به عنوان یک هنرمند، فکر می کنم که ساختارها و سیستم ها باید در کشور به سمتی برود که هنر، نمایش یک بازخوانی دنیای درون هنرمند، برای اجتماع باشد و بتواند رفت و برگشتی داشته باشد تا هم اجتماع بتواند تاثیری بر هنرمند بگذارد و هم هنرمند بر اجتماع.
جریان دوسویه و رفت و برگشتی هنر و هنرمند باعث خواهد شد که ما یک دنیای بهتری داشته باشیم چون هنرمندان با هدف دنیای بهتر و زیباتر برای مخاطبان کار می کنند و وقتی جای زشتی آسیب و ناهنجاری یا… را می بینند وظیفه دارند که زشتی ،ناهنجاری و آسیب ها را ترمیم کنند.اگر که هنرمندان در دنیای سنتی فقط برای توجه ما به زیبایی و خلق زیبایی آمده بودند الان آنان در دنیای مدرن وظیفه دارند زشتی ها،آسیب ها و ناهنجاری ها را برای مخاطبان خود ترمیم کنند.
هنرمندان میتوانند رویداد هنری خود را در خدمت کمک به کودکان و زنان ایدزی قرار دهند چون یکی از حلقه های زنجیره ی مدیریتی هنر، تجاری سازی هنر و وارد شدن به چرخه ی اقتصاد هنراست وبا توجه به اینکه هنر خود مولد است ، بودن در یک دایره ی بسته و ماندن اثری که بعد از مرگ هنرمند ارزش و قیمت پیدا کند آن هم بی خبر از برگردان مالی اثر، چرخه ای ناقص است و اگر این امر درست روی دهد، خود هنرمند نیز می تواند از خلق و خلاقیتش به نفع شرایط اجتماعی استفاده کند و خود را در اتفاقات در حال رخ دادن سهیم کند یعنی یک مسئله ی ذهنی به یک اتفاق عینی تبدیل شود و این نمایشگاه یک اتفاق عینی است.
ما مدیران هنری در این میان وظیفه داریم زمینه ی این تلاش و را فراهم کنیم من هم به عنوان مدیر پردیس ملت تمام تلاشم این بوده که بتوانم صدای بازخوانی آن آهی را که یک هنرمند با دیدن ناهنجاری های می کشد را به یک عملیات فرهنگی و یک اعظم و حرکتی تبدیل کنم و فقط یک ناله نباشد واینکه کاری انجام و قدمی برداشته شود.
حمایت سطح ها و لایه های مختلف و متفاوتی دارد و همان طور که ما در اقدامات خود می گوییم، حمایت می تواند، بین دو تا صد در صد باشد نمی توان منکر این حمایت شد ولی آن حمایت معنوی باید تبدیل شود به حمایت مصداقی و ملموس و این نمایشگاه هم تجلی گر این قضیه است.
نمی خواهم بدبینانه نگاه کنم و این ذات دنیای دیجیتال و مجازی است و فست فودی و موقتی بودن از ویژگی های این دنیا است و گذاشتن عکسها در فضای مجازی و زیاد و کم شدن فالورها، خود نشانه ای از اشاعه ی فرهنگ است ولی این اشاعه ی فرهنگ، موجی زود گذر است واگر این موج نتواند تاثیرات خود را بگذارد هیچ نتیجه ای نخواهد داشت.
رسانه ها تلاش های متناسبی را با توجه به فرهنگ ما که یک ادبیات نجیبانه ی عفیف ، برای یک واقعه ی ملموس، که معلوم نیست چه حاشیه هایی را دارد، انجام داده اند اما ما نیازمند زمان هستیم و هر آن چیزی که بتواند در راستای این هدف باشد قابل تقدیر است.
لازم به ذکر است در این نمایشگاه عکسی دیجیتال از «سیف الله صمدیان» که از پشت صحنه ی فیلم «ای بی سی آفریقا» که به سفارش سازمان ملل برای نجات قربیان «اوگاندا» و باکارگردانی «عباس کیا رستمی» گرفته شده بود به نمایش در آمد همچنین طراحی پوستر این نمایشگاه را «حمید رضا بیدقی»، طراح بیش از دویست پوستر و پوستر اخرین دیدار با عباس کیارستمی و… را برعهده داشته است.
ان شا الله و متشکرم