نرگس موسوی و وقتی که سپیده زد |یادداشتی از محمد آقازاده

نگاه کودکانه به زندگی

یادداشتی از محمد آقازاده به مناسبت برگزاری نمایشگاه نقاشی نرگس موسوی

پیکاسو از نقاشان می خواهد نگاه کودکان را داشته باشد، نرگس موسوی با آثارش نشان می دهد بخوبی این نگاه را دارد. کودکان جهان را بی واسطه در می یابند و آنرا در خمش امر نمادین و طرح واره های پیچیده که واقعیت را از ریخت نمی اندازند، بلکه رخدادها را در تند و تیزها و خطوط متقارنی می بینند که فاقد سایه و روش های اوهام انگیز است.

 آنها حجم ها ، نقاط و خطوط را پررنگ می بینند و به همین دلیل جهانش بسیار انتزاعی است و نقاشی های مدرن  با درک این انتزاع شکل گرفته اند ، رمبو شاعر بزرگ می گوید باید بسیار مدرن بود و این درخواست معنایی جز آن ندارد که در لحظه زیست و لحظه ها پر از تناقض هایند و زیست همزمان دارند و کودکان در آنی از گریه و اعتراض به لبخند و شادی و بر عکس راه می کشند و به لحظات برای این ترانسفر نیاز ندارند ، حتی بی رحمی کودکان که واتاب فردیت طلبی مطلق شان است از این جابجایی برق آسا خون و جان می گیرد و اما جهان کودکان لطیف است چون احساس و امر شهودی رابی واسطه درک می کنند و به همین دلیل همه درآنها زیست صاقانه را تجربه می کنند .

آثار نرگس موسوی و نگاه کودکانه به جهان

می شود در تک تک آثار نرگس موسوی این رفتارشناسی را یافت . در تابلویی آدمی که بال دارد در فضای اثیر گونه تخیلی شاداب را تجربه می کند ولی در پشت سر ما با چهره محوشده هیتلر روبروئیم ، یعنی مثل کودک که هم بی رحممی و ترس و هم شفقت و مهربانی را درک می کند . کاش می شد در حضور مخاطبان در تک تک آثارش این جهان کودکانه را تئوریزه کرد ولی فرصتی که در جهان ما نیست . در این جهان هم رد پای پدر – میرحسین موسوی -که جهانی به شدت انتزاعی را واتاب می دهد و هم نگاه اومانیستی و حجم گرای مادر که از سنت ها خون و جان می گیرد یافت . ولی ترکیبی از این دو نیست بلکه سنتزی دیالکتیکی و رفع شده از هر دوست.در این آدرس برخی از این تابلوها را ببینید.